بیاض

بنام سبحان

وقتی فردا را نبینی چنین است که می بینی

دیدن و خود را به نفهمی زدن

آنکه تدبیر کند فردا را بصیر است

نه آنکه خود را ندبیر نامد

آنکه امید دهد فردا را ، روشن

نه آنکه شعار دهد امید را

..... فاصله ها کوتاه.....

سخن همین

امیدوارم که تدبیر حاصل گردد

و شعار دهنده ها روسیاه!!!

بنام واحد

چندی کنار هم یا بی هم فرقی ندارد

چرا که درون می تواند سر باشد و بیرون نهان سر

اگر کمی صبور باشیم

اگر تحمل کنیم مشکلات را

پس امید داشته باشیم که تنها نیستیم

وقتی تنها هستیم

پس از درون زایش داریم

پس درون ما پر از امید خواهد شد

و ما خوشحالیم که خالی نشده ایم

ادامه راه آسان می شود

.....

وقتی در انتهای روز با دهان روزه و خالی از دلبستگی و شکم پارگی شدیم

می بینیم که هیچ از ما کاسته نشده

بیرون ما کمی تکیده و لاغر می شود

ولی درون از برون جلو می زند

و این پوشش آن

و این کمک به تو که امید را جایگزین کنی

حقیقت را رها نکنی

ادامه بدهی.....

.... مقصد دست یافتنی است.

یا ظاهر

خواهی آمد

با دستانی از رحمت

با چشمانی نورانی

با قدمهایی استوار

با قلبی روشن

با همه خوبی ها

با دعایی بر لب

آنروز ،همه مظلومان را در انتظارند

دردمندان عالم، امید به نگاهت

شوقی سراسر از آمدند

ساده و بی پیراهه

می دانم که منتقم هستی

همانطور که جد بزرگوارت حضرت مولا چنین بود

تو صفات او را داری

جاذبه قوی برای دوستان

و دافعه سراسری بر دشمنان حق

...کاش نزدیک باشد آن جمعه که می آیی

نزدیک است ولی ما چقدر می دانیم

نمی دایم .

...شاید این جمعه بیایی... شاید